Jim McCulloch

Rwy'n gyd-berchennog busnes gosod unedau gwyliau ym Mannau Brycheiniog, sy'n cynnwys tri bwthyn gwyliau yr wyf wedi'u cynllunio a'u haddasu gyda fy mhartner. Fe wnaethom agor y busnes yn 2017 ac rydym wedi bod yn ehangu byth ers hynny! Rwyf hefyd yn bensaer cymwys, ac yn gwneud rhywfaint o waith ochr yn ochr â’r busnes llety gwyliau. Yn olaf, rydw i hefyd yn gwneud gwahanol fathau o waith mewn dwy ŵyl gerddoriaeth, Green Man ym Mannau Brycheiniog a Glastonbury.

Roeddwn wedi gweithio mewn practis pensaernïol yn Llundain am tua 20 mlynedd. Gydag amser, ni allwn helpu ond sylwi fod y swydd fwyfwy ynglŷn â rheoli pobl a chyllidebau, pethau yr oeddwn yn eu mwynhau, ond yn llai am waith prosiect a dylunio. Roeddwn i'n wynebu dewis - aros mewn pensaernïaeth ac o bosib gorfod wynebu rhoi'r gorau i'r gwaith prosiect roeddwn i'n ei fwynhau fwyaf, neu efallai mentro cymryd llwybr gwahanol tra’n parhau i greu. Yn fuan, daeth yr hyn a oedd yn freuddwyd ar gyfer ymddeoliad yn rhywbeth 'Pam ddim nawr?', a Bannau Brycheiniog oedd y lle perffaith i adeiladu'r freuddwyd, ar ôl gwerthu i fyny yn Llundain.

Roeddwn i wastad wedi bod eisiau bod yn bensaer o oedran cynnar, a daeth ysbrydoliaeth o gymaint o wahanol ffynonellau - o ymweld ag adeiladau gan Charles Rennie Mackintosh ar wyliau i'r Alban pan oeddwn yn blentyn i dreulio Suliau yn edrych o gwmpas y tai arddangos ar ystadau o dai newydd gyda fy Mam. Roeddwn i bob amser yn darlunio ac yn gwneud pethau, felly roedd astudio pensaernïaeth yn ddelfrydol. Rwyf wedi bod yn ffodus i weithio gyda phenseiri cwbl anhygoel ac rwy'n gobeithio fy mod wedi trosglwyddo rhywfaint o hynny i benseiri ifanc rydw i wedi'u mentora.

Gadewais y brifysgol yn ystod dirwasgiad y 1990au. Roedd yn anodd cael gwaith llawn amser, felly cefais brofiad o hunangyflogaeth yn gynnar iawn gan gymryd gwaith lle bynnag y gallwn. Roedd hi'n anodd magu'r profiad gwaith - yn draddodiadol mewn un lle – yr oedd arholwyr yn ei ddisgwyl ar gyfer cymhwyster proffesiynol, a wnes i ddim pasio'r arholiad tan amser maith yn ddiweddarach. Yn ystod dirwasgiad arall yn 2008, aeth ein cwmni i lawr o 25 i 7 dros nos ac er fy mod i dal yno, roedd yn gyfnod anodd. Ers symud i Gymru, daeth COVID yn union fel yr oeddem ar fin dechrau gwaith addasu. Yn ffodus, roedd ein hadeiladwr yn hapus i barhau â’r gwaith a bu i ni allu ailagor ar ôl y cyfnod clo.

Y peth rhwystredig am weithio i rywun arall oedd mai y nhw oedd bob amser yn rheoli. Nawr mae bywyd yn syml iawn, rydym yn cynnig lle hyfryd i bobl aros neu wasanaeth pensaernïol, ac mae gwesteion neu gleientiaid yn dod atom ni. Y ni sy’n rheoli. Er, mi allech ddweud fod gwesteion sydd ar eu gwyliau a chleientiaid pensaernïaeth yn parhau i reoli!