Sian Roberts

Daeth y syniad ataf wrth ymchwilio ar gyfer cyflwyniad ar Dwristiaeth Fwyd. Darllenais am sut y dechreuodd teithiau bwyd yn Chicago – dinas, fel Caerdydd, sy’n adnabyddus am ddigwyddiadau ac yn chwilio am ffyrdd o ddenu ymwelwyr drwy gydol y flwyddyn. Roedd eu datrysiad yn syml ond yn wych: teithiau bwyd. Wedi’r cyfan, mae’n rhaid i bawb fwyta ac yfed! Daeth y cysyniad yn hynod boblogaidd ledled y byd, ac ar ôl profi rhai fy hun, meddyliais: “Pam na chreu taith fwyd yma yng Nghaerdydd?”

Sylwais ar fwlch yn y farchnad – nid oedd neb arall yn cynnig teithiau bwyd yn y ddinas. Dyma fy nghyfle i gyfuno popeth rwy’n ei garu: fy mhrofiad fel tywysydd, fy ngwybodaeth am fwyd a diod Cymreig (ar ôl blynyddoedd yn eu hyrwyddo), a’m cariad at Gymru. Roedd yn rysáit berffaith ar gyfer busnes a allai ddathlu ein diwylliant a’n cegin.

Nid oedd dechrau’n hawdd. Roedd teithiau bwyd yn gysyniad cwbl newydd yng Nghymru – ac ar draws Prydain Fawr – pan lansiwyd y busnes yn 2026. Fel masnachwr unigol gyda chyllideb farchnata gyfyngedig, roedd hyrwyddo’r teithiau yn her wirioneddol. Ond ni wnes i roi’r gorau iddi. Dros y blynyddoedd, rwyf wedi gweithio gyda phartneriaid gwych ac wedi hyrwyddo’r teithiau’n gyson ar draws amryw o lwyfannau. Heddiw, mae teithiau bwyd yn llawer mwy adnabyddus, ac mae ein teithiau yng Nghaerdydd bellach yn rhan o olygfa gegin fywiog y ddinas.

Beth yw’r rhan orau o fod yn fy mhen fy hun? I mi, mae’n cwrdd â phobl o bob cwr o’r byd a dangos y bwyd, y ddiod, a’r diwylliant anhygoel sydd gan Gymru i’w gynnig. Efallai fod Cymru’n dal i fod yn gyrchfan niche i lawer, ond mae pob taith yn gyfle i newid hynny – ac rwy’n caru bod yn rhan o’r stori honno.